This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Karen Rentmeesters: Diamentowe quo vadis
Diamenty od lat są najbardziej pożądanymi kamieniami szlachetnymi w świecie biżuterii. Na skali Mohsa mierzącej twardość minerałów są numerem jeden, wyprzedzając szafiry, rubiny, topazy i szmaragdy. Na czołówki gazet trafiają z rożnych powodów, np. zaręczyn hollywoodzkiej gwiazdy, która została obdarowana kilkukaratowym diamentem, kradzieży cennej biżuterii, ale też rozpętania wojny sfinansowanej za ich sprzedaż. Skąd wziął się fenomen diamentów i jak wyglądają obecne tendencje na rynku światowym zapytaliśmy Karen Rentmeesters, szefową komunikacji Światowego Centrum Diamentów w Antwerpii (Antwerp World Diamond Centre).
Maria Pierzchała: Roczna wartość międzynarodowego rynku diamentów jeszcze kilka lat temu wynosiła około 60 mld dolarów, teraz nieco spadła, ale diamenty nadal są uznawane za symbol prestiżu i bogactwa. Czy myśli Pani, iż jest to zasługa strategii marketingowych i reklamy, czy stoją za tym także inne czynniki? Dlaczego na przestrzeni wieków diamenty stały się tak atrakcyjnym produktem?
Karen Rentmeesters: Diamenty stały się atrakcyjne, ponieważ są niezwykłe, piękne i rzadkie. Ich wyjątkowa natura została odkryta dawno temu, zaś historyczna spuścizna tego fenomenu trwa nadal. Ozdabiają one symbole państwowe, np. Brytyjska Korona Państwowa posiada kamień Cullinan II; korona królowej – matki jest ozdobiona 2800 diamentami i jest „domem” dla słynnego Koh-i-Noor, podobnie jak wiele tych kamieni szlachetnych zostało użytych do wykonania Wielkiej Korony Cesarskiej Rosji. Dziś diamenty silnie wiążą się z pełnymi emocji momentami zmian w życiu. Marketing oczywiście odgrywa tu rolę, ale tak właśnie kręci się świat, a jego społeczność uznała wartość diamentów. Złoto jest cenne, ponieważ jest rzadkie, ale jednak osiągalne. Diamenty są trochę bardziej nieuchwytne, dodatkowo cechuje je rzadkość, trwałość i wyjątkowe piękno.
Proszę sobie wyobrazić jakiś abstrakcyjny obraz. Jeśli nic nie wiemy o jego pochodzeniu czy autorze, można przejść obok niego obojętnie, jak obok płótna wiszącego na ścianie bez żadnego praktycznego zastosowania, ale proszę dodać do niego imię i nazwisko Picassa, Pollocka czy Rothko i nagle ten kawałek płótna jest wart fortunę. Otóż zarówno marketing, jak i postrzeganie danego dzieła odgrywają rolę w sztuce. Często podobnie jest w innych sferach, ale to nie obniża wyjątkowej wartości danych przedmiotów. Tak, zdecydowanie efektywna reklama pomaga sprzedawać większą liczbę diamentów, ale nie zmienia to faktu, że fenomen ich symbolizmu z pewnością będzie trwał nadal.
Antwerpia jest największym na świecie centrum handlu diamentami, zaś rok 2015 był ciężki dla diamentowego przemysłu i odnotowano duże straty. W lutym 2016 r. ten rynek ponownie zaczął iść w kierunku powolnego wzrostu, ale interesuje mnie, czy jednym powodem tego załamania było spowolnienie gospodarki, czy według Pani czynniki były bardziej złożone?
– Ekonomiczny spadek naturalnie odegrał znaczącą rolę, tak jak zawsze w przypadku dóbr luksusowych. W 2008 r. uderzenie globalnego kryzysu spowodowało, że ceny diamentów drastycznie spadły. Kilka lat później Indie i Chiny zaczęły odbudowywać swój potencjał i na rynku diamentów ponownie zaczęto odnotowywać znaczące zyski. Kiedy potem znowu rynki tych dwóch państw się osłabiły, podobnie stało się z rynkiem diamentów. Dowód na korelację jest ewidentny. Wzrost handlu diamentów jest kompatybilny z wzrostem zamożności klasy średniej dużych krajów takich jak te dwa właśnie wspomniane.
W grudniu 2015 r. „New York Times” opisał nowy trend, mianowicie ogromne zainteresowanie kolorowymi diamentami i jednocześnie znaczny spadek chęci nabywania białych diamentów, przez co ich ceny spadły o kilka procent. Powiem szczerze, że różowe diamenty pochodzące z australijskich kopalń są absolutnie zachwycające. Zastanawiam się, czy ten trend jest sezonowy czy też diamenty niebieskie, żółte i różowe będą cieszyć się głównie powodzeniem?
– W istocie wartość diamentów kolorowych znacznie wzrosła w ostatnich latach. Ludzie zaczęli pragnąć ich ze względu na ich wyjątkowe piękno i potencjał inwestycyjny, ale tak jak powiedziałam wcześniej jest to zasługa głównie rzadkości ich występowania i ponownie analogia do dzieł sztuki sama się nasuwa. Domy aukcyjne, tj. Sotheby’s i Christie’s obserwowały rekordowe ceny za diamenty kolorowe, szczególnie te w żywo niebieskim kolorze, które są niezwykle rzadkie. W mojej ocenie będą one nadal cieszyły się dużą popularnością ze względu na czynnik, o którym właśnie wspomniałam, ale czy ich wartość będzie rosła na poziomie porównywalnym do obecnego nie jest łatwo przewidzieć.
W których krajach popyt na diamenty jest najwyższy? Czy jest on ściśle skorelowany z PKB?
– Jeśli chodzi o dane liczbowe, to największy popyt na diamenty jest w USA, Chinach (Hongkong), Japonii, na Bliskim Wschodzie i w Indiach. Czynnik dobrobytu jest oczywiście głównym aspektem jeśli chodzi o rynek biżuterii. Jedynym przykładem niepotwierdzającym tej reguły jest Europa i chociaż popyt wcale nie jest mały, to nie jest on adekwatny z poziomem bogactwa i przychodów mieszkańców tego kontynentu, ale pracujemy nad tym.
Jak ocenia Pani proces Kimberley na rzecz eliminacji z obiegu tzw. krwawych diamentów? Czy system certyfikacji jest wystarczający?
– W ramach procesu Kimberley wykonywana jest wyjątkowa praca, która przyczyniła się do podniesienia poziomu zgodności i przejrzystości handlu tym minerałem znacznie powyżej oczekiwań. Oczywiście te wysiłki trwają nadal i proces ten musi się stale adaptować do zmieniającej się sytuacji, ale jeśli wziąć pod uwagę, jak trudno zwalczać jest nielegalny handel diamentami, to osiągnięcia Procesu Kimberley są imponujące.
Rozmawiała: Maria Pierzchała