Podatek od pożyczki – kiedy go zapłacimy?

Podatek od pożyczki – kiedy trzeba go zapłacić?

Z zasady wszystkie pożyczki objęte są podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dlaczego więc nie opłacamy go, pożyczając pieniądze od banku? „Zgodnie z polskim prawem instytucje finansowe oraz firmy prowadzące działalność gospodarczą związaną z udzielaniem pożyczek są z niego zwolnione. Tutaj należy pamiętać o jednym wyjątku – podmiotach oferujących usługi typu social lending (pożyczek społecznościowych). Pieniądze pożyczone przez takie platformy też są objęte obowiązkiem opłacenia pcc. Dlatego też, pożyczając środki od osób fizycznych lub przedsiębiorstw, których działalność nie jest związana z finansami, będziemy musieli opłacić podatek od pożyczki” – wyjaśniają eksperci z aasapolska.pl

Kto płaci podatek od pożyczki?

Obowiązek opłacenia pcc od pożyczki ciąży zawsze na osobie, która ją zaciąga. Jego wysokość należy rzetelnie i samodzielnie obliczyć zgodnie z obowiązującą taryfą. Następnie konieczne jest wypełnienie specjalnego formularza PCC-3 i uregulowanie należności. Na powyższe czynności mamy 14 dni od momentu podpisania umowy pożyczki lub powstania zobowiązania podatkowego. Druk PCC-3 można wypełnić w formie fizycznej lub przez internet za pomocą portalu e-Deklaracje. Jeśli nie zgłosimy faktu zawarcia pożyczki i nie dopełnimy obowiązku podatkowego, to będzie nam grozić kara w postaci stawki sankcyjnej pcc ze strony urzędu skarbowego, której wysokość wynosi aż 20%.

„5. Stawka podatku wynosi 20%, jeżeli przed organem podatkowym w toku czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, postępowania podatkowego lub kontroli celno-skarbowej:

1) podatnik powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, depozytu nieprawidłowego lub ustanowienia użytkowania nieprawidłowego albo ich zmiany, a należny podatek od tych czynności nie został zapłacony;

2) biorący pożyczkę, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. b, powołuje się na fakt zawarcia umowy pożyczki, a nie spełnił warunku udokumentowania otrzymania pieniędzy na rachunek bankowy, albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową lub przekazem pocztowym.” – zgodnie z obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 13 sierpnia 2019 roku.

Ile wynosi opodatkowanie pożyczki?

Umowa pożyczki niesie ze sobą podatek w wysokości 0,5% kwoty pożyczonych środków. Jeśli pożyczka podzielona jest na kilka osobnych transzy, to od każdej z nich należy odprowadzić należny państwu podatek. Istnieje jednak kilka wyjątkowych przypadków, w których nie musimy ponosić żadnych opłat.

Kiedy pożyczka jest zwolniona z podatku?

Pożyczka od rodziny nie zostanie opodatkowana, jeśli obie strony umowy będą należeć do pierwszej grupy podatkowej, a jej łączna kwota nie przekroczy 9637 złotych w ciągu 5 lat. Do I grupy podatkowej należą:

• małżonek bądź małżonka,
• potomkowie (zstępni), czyli syn, córka oraz wnuki i prawnuki,
• rodzeństwo,
• rodzice oraz dziadkowie (wstępni),
• przybrana rodzina w postaci pasierbów i pasierbic,
• zięciowie oraz synowe,
• ojczym oraz macocha,
• teściowie.

„W ramach grupy pierwszej wyróżnia się tak zwaną grupę zerową, czyli absolutnie najbliższą rodzinę. Zalicza się do niej wstępnych, zstępnych, małżonków oraz przybraną rodzinę w postaci pasierbów i pasierbic, oraz ojczyma i macochę. To właśnie osoby z tego grona mogą cieszyć się przywilejem całkowitego zwolnienia od podatku cywilnoprawnego. Mimo wszystko ważne jest, aby pożyczając sobie środki, dopełnić należytych formalności prawnych” – tłumaczą eksperci z Aasa Polska, instytucji finansowej specjalizującej się w udzielaniu szybkich pożyczek ratalnych przez internet.

Kolejnym scenariuszem, w którym uzyskamy zwolnienie z przymusu opłaty pcc jest wzięcie pożyczki od osoby spoza grupy pierwszej, jeśli jej kwota nie przekroczy 5000 złotych w ciągu 3 lat. Podatek od pożyczki nie zostanie też naliczony, jeśli pożyczymy w ciągu 3 lat do 25000 złotych od kilku różnych osób. Na ulgę podatkową można też liczyć w przypadku wzięcia pożyczki z kas lub funduszy zakładowych oraz pożyczek udzielonych przez wspólnika w spółce kapitałowej.

Jak powinna wyglądać umowa pożyczki?

Podstawą niezbędną do wypełnienia wniosku PCC-3 jest wysokość kwoty udzielonej pożyczki. Aby fiskus nie miał co do niej żadnych wątpliwości, to powinniśmy dopełnić kilku formalności. Przede wszystkim fakt przekazania pieniędzy powinien zostać udokumentowany. Dobrą praktyką jest przelanie środków na konto pożyczkobiorcy z dopiskiem wyjaśniającym cel transakcji. Pomoże to też dodatkowo zabezpieczyć się w razie ewentualnych problemów z jej spłatą. Jest to szczególnie ważne podczas przekazywania znacznych kwot pieniężnych. Gotówka w większych ilościach jest po prostu niepraktyczna, a nagła wpłata dużej jej ilości w oddziale banku może dodatkowo zaciekawić organy podatkowe. Chociaż umowa pożyczki w rodzinie wydaje się zbędna, to mimo wszystko warto ją spisać. Elementami, które powinny się na niej znaleźć są między innymi:

• data i miejsce jej zawarcia,
• dane osobowe stron, które ją zawierają,
• wysokość kwoty pożyczki oraz forma przekazania pieniędzy,
• dokładne określenie warunków pożyczki, w tym informacja o ewentualnych odsetkach,
• podpisy obu stron transakcji.

Pożyczka od rodziny często jest zawierana na czas nieokreślony, ale można zaznaczyć też okres jej spłaty. W przypadku zdecydowania się na przekazanie środków za pomocą przelewu powinniśmy umieścić też w dokumencie numery kont bankowych obu stron transakcji, na które trafią pieniądze. Chociaż nie jest to w żaden sposób obowiązkowe, to możemy dodać też adnotację o tym, że poinformowaliśmy pożyczkobiorcę o obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.