This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Dlaczego konkurujemy?
Czym jest konkurencja, dlaczego się jej boimy, dlaczego z niej korzystamy i dlaczego w ogóle konkurujemy? Konkurencja to nic innego, jak brak wiary w siebie, w życie, w ludzi. To wrogość w sercu wysyłana do kogoś, kto wydaje się nam zagrożeniem. Konkurencja to w końcowym efekcie zamknięte, lękliwe serce niepewne siebie i otaczającego nas świata.
Dotyka nas wszędzie, nie tylko w biznesie. W życiu często konkurują ze sobą partnerzy np. o wodzostwo w „stadzie”. Konkurują dzieci o miłość i uwagę rodziców, w szkole o pierwszeństwo w klasie. Konkurują panie o względy panów i odwrotnie – panowie o względy pań. Konkurujemy w pracy i w rodzinie, w towarzystwie – wszędzie. Pytanie: po co?
Po co nam konkurencja i konkurowanie o cokolwiek, skoro wszystkiego na świecie jest dość?
Po co konkurować, skoro taki stan ducha pochłania ogromną ilość energii i sprawia, że stajemy się niezadowoleni, nieufni, zgorzkniali, złośliwi, źli? Słowem: tracimy energię i radość życia, zabrudzamy nasze czyste serca, tym samym eliminujemy w nas energię miłości. Co to oznacza? To, że coraz trudniej nam kochać i coraz trudniej nas kochać. Co z czasem pozostaje? Rozgoryczenie, pustka i złość. Złość na siebie, na „konkurencję”, życie, świat.
Czy taki stan ducha nam sprzyja? Czy o to nam w życiu chodzi? Nawet jeżeli osiągnęliśmy zysk, nawet jeżeli wygrałaś z koleżanką i ciebie wybrał niezwykły mężczyzna, a ciebie mężczyzno, piękna kobieta? Co z tego, jeżeli u podłoża waszego działania były niekoniecznie dobre i czyste intencje? Zastanawialiście się, co będzie dalej? Czy macie pewność, że wybrano was, bo jesteście dla tej „połówki” ważni, czy byliście tylko konsekwencją walki ego – kto lepszy, kto wygra, kto zwycięży?
Jeżeli wasz produkt czy wasza firma odniosła sukces kosztem konkurencji, opierając się na złych intencjach i złych życzeniach, czy to dobre i trwałe zwycięstwo?
Co zasiejesz to zbierzesz. Prawo Wszechświata działa bezlitośnie.
Co zatem zasialiśmy, konkurując z innymi?
Pytanie: Jak wygrywać? Co robić, by zwyciężać?
KOCHAĆ, kochać to, co robimy, kochać tych, do których kierujemy produkt czy jakąkolwiek usługę i szanować tych, którzy z nami pracują bądź współpracują. Doceniać ich pracę, sprawiedliwie wynagradzać.
Kiedy to jest możliwe? Wtedy, gdy kochamy siebie. Gdy kochamy siebie, kochamy automatycznie i bezwarunkowo drugiego człowieka, a „konkurenta” (nieważne, czy w pracy czy w życiu) szanujemy. Nie traktujemy go wrogo. Szanujemy i wzajemnie się od siebie uczymy, ponieważ każdy z nas jest wspaniały, zdolny i utalentowany, niezwykły, godzien miłości i szacunku – mimo wszystko. Dlaczego mimo wszystko? Otóż, dlatego że każdy ma również prawo do błędu. Nieprawdaż? Któż z nas błędnych decyzji w życiu nie podjął i nie doświadczył? I któż nie doznał ulgi, gdy nas zrozumiano i wybaczono nam? Czy zatem tak trudno odpuścić i wybaczyć drugiemu, pomimo wszystko? Nawet jeśli nam nie wybaczono, pokażmy, że nas na to stać, że stać nas na bycie DOBRYM!
Wybaczmy więc, a wybór nas i naszych produktów pozostawmy innym. Jeśli wybiorą nas – dobrze, jeśli nie – też dobrze. Wszystkiego w świecie jest wystarczająco dużo. Dla każdego jest coś i na wszystko jest odpowiedni czas. Cierpliwość, jeszcze raz cierpliwość i uważność. Uważność, by usłyszeć głos serca, głos intuicji – głos naszej prawdy, który doskonale wie, co dla nas jest dobre, a co nie, kiedy wchodzić „do akcji”, kiedy nie. Wielkie biznesy i wielkie sukcesy prawdziwie wielkich ludzi (wielkich prawością i z zasadami) są konsekwencją intuicji, radości życia, kochania go i kochania siebie w myśl zasady: POKOCHAJ ŻYCIE, A ŻYCIE POKOCHA CIEBIE.
Kochajmy więc, nie konkurujmy, kochajmy.
Dlaczego więc konkurujemy? Bo nie wierzymy w siebie. Dlaczego boimy się konkurencji? Bo również nie wierzymy w siebie. Dlaczego konkurent to wróg? Bo nie lubimy siebie, bo stawiamy drugiego wyżej od siebie, bo nie cenimy siebie, nie stanowimy dla siebie wartości, najwyższej wartości. Dlaczego najwyższej wartości? A dlaczego mamy siebie poniżać, niedoceniać i stawiać w naszym mniemaniu poniżej innych? Jeżeli nasze działania nie dają oczekiwanych wyników, poprawmy je. I na tym się skupmy. Nie na szukaniu winy u konkurencji. A jeżeli już, bierzmy wzór z konkurencji, szanując ją i doceniając jej sukcesy z przekonaniem, że można, że my również możemy.
Gdy czujemy się gorsi, przestajemy lubić i szanować siebie. A to prosta droga do nielubienia i nieszanowania drugiego człowieka i jego „produktów” (gdy chodzi o biznes). Gorzej, gdy dotyczy to rodzeństwa, rodziców czy partnerów. Wtedy nie dość (w naszym odczuciu) dostrzegani, szanowani, doceniani, kochani przestajemy lubić, szanować, kochać rodzeństwo, bywa, że także rodziców.
Zaczynamy konkurować o względy, uwagę, o miłość innych, zapominając o sobie. I zamiast rozwijać siebie, tracimy energię na eliminowanie wrogów.
Czy w związku z tym konkurent musi być naszym przeciwnikiem? Czy nie może nas motywować? Czy nie konkurentowi zawdzięczaliśmy rozwój, krytyczne spojrzenie na siebie i nasze produkty, na nasze dzieła?
Wniosek?
Konkurent, konkurencja, siostra, matka, ojciec, brat, przyjaciel, sąsiad, przechodzień na ulicy – wszyscy stanowimy JEDNO. I wszystkiego na świecie jest dość: talentów i darów, przestrzeni i ziemi, słońca i powietrza. Po co więc konkurować? Nie lepiej współpracować? Nie szkoda nam życia na konkurencję i stresy? Przecież i tak wybieramy czy kupujemy to, co nas przyciąga. A to coś, co trudno czasami nam nazwać, to nic innego jak miłość. Tylko miłość, emanująca z nas, przyciągnie potencjalnego klienta, uśmiech przechodnia, życzliwość sąsiada. Tylko kochający rodzice sprawią, że ich dzieci pełne miłości, wolne będą od potrzeby konkurowania gdziekolwiek i z kimkolwiek. Dlaczego? Ponieważ miłość to wolność, a wolny człowiek nie konkuruje, wolny człowiek KOCHA I ŻYJE. Żyje pełnią życia i to jest jego największy sukces.
Danuta Terpiłowska – life coach, dziennikarka, wieloletni pracownik Polskiego Radia, twórczyni Terapii Sercem / Terapii Miłością – holistycznej metody terapeutycznej, obejmującej wszystkie dziedziny życia: prywatnego, zawodowego, związków. Pomaga przezwyciężyć dysharmonię w pracy, biznesie, życiu codziennymi, w związkach.