This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
PwC: podatek bankowy ma nieprecyzyjne zapisy
1 lutego wejdzie w życie ustawa o podatku od niektórych instytucji finansowych (tzw. ustawa o podatku bankowym); zawiera ona szereg nieprecyzyjnych zapisów, które w praktyce rodzić będą wątpliwości – alarmują eksperci PwC.
„W związku z faktem, że wśród podmiotów objętych opodatkowaniem znalazły się m.in. instytucje pożyczkowe, pojawiają się też wątpliwości interpretacyjne co do podmiotów objętych ustawą w związku z zakresem pojęcia „instytucja pożyczkowa” w rozumieniu ustawy” – zaznaczyło PwC w komunikacie, wystosowanym 18 stycznia do dziennikarzy.
Jak przypomniano, celem wprowadzenia regulacji jest „objęcie wybranych instytucji finansowych podatkiem w wysokości o k. 0 ,44% w skali roku (0,0366% miesięcznie) od nadwyżki sumy wartości wszystkich ich aktywów ponad określony limit”.
Według PwC, w uproszczeniu oznacza to, że banki krajowe, oddziały banków zagranicznych, oddziały instytucji kredytowych, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe zobowiązane będą zapłacić podatek od nadwyżki sumy wartości aktywów ponad 4 mld zł.
Z kolei krajowe zakłady ubezpieczeń, krajowe zakłady reasekuracji, oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji, główne oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji zobowiązane będą zapłacić podatek od nadwyżki sumy wartości aktywów ponad 2 mld zł (podatek należy liczyć od skonsolidowanych aktywów podmiotów z grupy) – czytamy w komunikacie PwC.
Jak zaś podkreślono, „instytucje pożyczkowe w rozumieniu ustawy o kredycie konsumenckim” zobowiązane są zapłacić podatek od nadwyżki sumy wartości aktywów ponad 200 mln zł (podatek należy liczyć od skonsolidowanych aktywów podmiotów z grupy).
PwC zaznaczyło, że w związku z tym pojawiają się wątpliwości interpretacyjne: ustawa nie definiuje pojęcia „instytucja pożyczkowa” i w tym zakresie odsyła do ustawy o kredycie konsumenckim; zgodnie natomiast z ustawą o kredycie konsumenckim, instytucjami kredytowymi są (z pewnymi wyjątkami) kredytodawcy, czyli przedsiębiorcy, którzy w zakresie swojej działalności gospodarczej lub zawodowej, udzielają lub dają przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu.
Potencjalnie zagrożone objęciem zakresem opodatkowania mogą być więc wszystkie podmioty, które udzieliły na rzecz konsumentów pożyczki, nawet jeśli była to czynność jednorazowa – alarmuje PwC.
I dodaje: zgodnie z brzemieniem ustawy, podmiot taki mógłby zostać opodatkowany podatkiem od całości swoich aktywów przekraczających limit 200 mln zł. Dodatkowo należy podkreślić – czytamy –¬ że podatek byłby naliczany od skonsolidowanych aktywów podmiotów z grupy.
PwC przypomniało zarazem, że co do zasady, ustawa nie zawiera wyłączeń ilościowych ani wartościowych w stosunku do pożyczek udzielanych przez instytucje pożyczkowe.
Zgodnie natomiast z przepisami ustawy o kredycie konsumenckim, ustawy tej nie stosuje się do kredytów udzielanych wyłącznie pracownikom zatrudnionym u danego pracodawcy w ramach działalności dodatkowej, w której pracownik nie jest zobowiązany do zapłaty oprocentowania lub jest zobowiązany do zapłaty rzeczywistej rocznej stopy oprocentowania niższej od powszechnie stosowanych na rynku – zaznaczyło PwC.
„W efekcie, naszym zdaniem, podatkiem bankowym nie będzie objęty podmiot z tytułu dokonywania pożyczek z ZFŚS na rzecz swoich pracowników” – brzmi opinia PwC.
W podsumowaniu swej analizy PwC zaznaczyło, że „w związku z faktem, że podatek bankowy jest daniną całkowicie nową w polskim systemie prawnym, brak jest jakiejkolwiek praktyki organów podatkowych w tym zakresie”.
Ustawę o podatku od niektórych instytucji finansowych (tzw. ustawa o podatku bankowym) Prezydent RP podpisał 15 stycznia 2016 r. Ustawa w tym samym dniu została opublikowana w Dzienniku Ustaw i wejdzie w życie w dniu 1 lutego 2016 r.
(gm)